Mudrā jest terminem wieloznacznym, znaczy m.in. “pieczęć”, “zamek”, “znak”, „gest”. W języku jogi słowem mudrā określa się jednak najczęściej rodzaj praktyki, której celem jest stymulowanie wewnętrznej energii poprzez odpowiednie ułożenie ciała, połączone z pracą z oddechem oraz czasem także z założeniem bandh. Mudrā jest najstarszą opisaną praktyką haṭhayogi, która ma swoje źródła w praktykach tantrycznych. […]
Wiele osób rozpoczyna praktykę asan powitaniem słońca, czyli sūryanamaskāra. Sūrya – znaczy słońce, namaskāra tłumaczy się najczęściej jako „adoracja”, „hołd” lub „powitanie”. Ale według niektórych namaskāra pochodzić może z połączenia „na„, „ma” oraz „kāra” i można je tłumaczyć jako „nie moje działanie”. Namaskāra zatem byłoby aktem poddania się, wyrzeczenia się działania, całkowitego odpuszczenia sprawczości. […]
Technika oddechowa, której celem jest oczyszczenie nāḍī – czyli kanałów energetycznych. Więcej patrz – anuloma viloma
Słowo niyama tłumaczy się zwykle jako „ograniczanie”, „kontrolowanie”, „ograniczanie” „konieczność” lub „powinność”. Do języka jogi trafiło ono głównie za sprawą Patañjalego, który uznaje niyamy za jeden z ośmiu członów/narzędzi (aṅga) praktyki jogi, obok takich praktyk, jak np. āsana, prāṇāyāma czy dhyāna (medytacja). Autor Yogasūtr wymienia pięć takich powinności: śauca (czystość ciała i umysłu), santoṣa (zadowolenie, […]
Praktyce jogi towarzyszy czasem intonowanie mantr, które z reguły rozpoczyna i kończy dźwięk OṂ. Wymawia się go w istocie A-U-M i jest on jedną z najstarszych mantr. Tradycyjnie uważa się, że mantra OṂ została „zasłyszana” przez mędrców medytujących u podnóża Himalajów. Przypisuje się jej więc wielką moc. Według niektórych to właśnie z dźwięku OṂ powstał […]
Prakāśa w Sanskrycie znaczy dosłownie „jasność”, „świetlistość” lub „światło”. W języku jogi słowo to jest jednak często także używane jako synonim terminu sattva, a więc stanu wewnętrznej jasności i idealnej równowagi, którego nie zakłóca ani pobudzenie (rajas) ani apatia (tamas). Termin ten występuje kilka razy w Yogasūtrach Patañjalego. Jego zdaniem na przykład, dzięki praktyce prāṇāyāmy […]
Prāṇa to nie tylko termin wieloznaczny, ale także głęboko osadzony w hinduizmie oraz teorii jogi i Ajurwedy. W zależności od kontekstu tłumaczy go się jako „siła życiowa”, „energia”, „wigor”, „oddech” lub „wdech”. Samo słowo powstało z połączenia przedrostka „pra”, który znaczy oznacza ruch do przodu, oraz słowa „ana”, które oznacza oddech. Zgodnie z teorią jogi […]
„Prāṇa” znaczy oddech, „ayāma” to kontrola; prāṇāyāma zatem to kontrola oddechu. Prāṇāyāma jest jedną z najstarszych udokumentowanych praktyk jogi. Była praktykowana jako rodzaj tapas (praktyki ascetyczne, dyscyplinujące) już w czasach historycznego Buddy (2500 lat temu). Jeszcze wcześniej o znaczeniu oddechu w praktyce kontroli umysłu wspomina Chāndogyopaniṣad. Kilka wieków później Mahābhārata wymienia prāṇāyāmę jako jedną z […]
Prātibha znaczy “intuicja”, „inspiracja” lub „przebłysk zrozumienia” i jest pojęciem używanym zarówno w teorii jogi, tantrze, jak i hinduskiej poetyce (kāvyaśāstra). Według tej ostatniej prātibha to intuicja, której źródeł szukać należy w poprzednich wcielaniach i która jest podstawą wszelkiej poetyckiej twórczości. W tantrze z kolei prātibha kojarzona jest m.in. z intuicyjnym geniuszem twórczym Śivy i […]
Termin pratyāhāra w języku jogi tłumaczony jest jako „wycofanie [zmysłów]”, a praktyka tak nazywana stanowi jeden z ośmiu członów jogi (aṣṭaṅga) w klasycznej jodze Patañjalego. Samo słowo jest połączeniem przedrostka prati (do siebie) oraz rzeczownika āhāra (zabieranie). W Yogasūtrach czytamy, że pratyāhāra powstaje, gdy nasze zmysły „nie wchodzą w kontakt ze swymi przedmiotami zmysłów” (svaviṣayāsaṃprayoge) […]