Rāga

„Przywiązanie jest [wynikiem] doświadczenia przyjemności” – twierdzi Patañjali (sukhānuśayī rāgaḥ || YS 2.7 ||). Coś, co było dla nas źródłem radości, przyjemności czy szczęścia pozostawia w naszym umyśle trwały ślad (saṃskāra). Dążymy to powtarzania tego doświadczania, zakładając, że wraz z nim wróci poczucie szczęścia (sukha). Tak właśnie powstaje rāga (przywiązanie, pragnienie). Kiedy na przykład nie możemy na przykład podróżować, odczuwamy tęsknotę, za słońcem, ciepłem, oceaniczną bryzą. Przeglądamy zdjęcia z przeszłych podróży, które usłużnie podsuwa nam Facebook. Samo wspominanie miłych chwil nie musi być niczym złym. Pytanie na ile jesteśmy w stanie zachować spokój umysłu i poczucie wewnętrznej radości pomimo tego, że akurat nie możemy nigdzie wyjechać. Jeśli są z tym problemy, doświadczamy właśnie skutków tego, co Patañjali nazywał rāga, czyli stajemy się nieszczęśliwi z powodu tego, że kiedyś doświadczyliśmy szczęścia. Dlatego autor Yogasūtr postuluje praktykę bezpragnieniowości – czyli vairāgya. 

Rāga jest lustrzanym odbiciem dveṣa, która powstaje w wyniku doświadczeń nieprzyjemnych lub cierpienia (duḥkha).