Satya

Satya znaczy „prawdziwy”, „rzeczywisty”, „szczery” i „prawdomówny”. W teorii jogi satya najczęściej rozumiana jest właśnie w tym ostatnim znaczeniu i tłumaczona jest jako „prawdomówność”. Według Patañjalego satya jest jedną z pięciu zasad etycznych, które nazywa yamami i które mają porządkować relacje jogina ze światem zewnętrznym. Osoba „ugruntowana w prawdzie” (satyapratiṣṭha) ma – zdaniem autora Yogasūtr – zapewnioną „owocność działań” (kriyāphalāśrayatva) (YS 2.36). A zatem jogin, który zaawansowany jest w praktyce satya  będzie w stanie wpływać na rzeczywistość swoimi słowami, bo pozostają się one zawsze nośnikiem prawdy. Według Vyāsy wystarczy, że ugruntowany w praktyce satya jogin powie komuś „bądź szlachetny”, żeby osoba tak szlachetną się stała. Oczywiście, jak dodaje Vijñānabhikṣu, jogin słowa takie wypowie jedynie w stosunku do odpowiedniej osoby. A zatem satya to nie tylko mówienie prawdy, ale także umiejętność właściwej oceny rzeczywistości i powstrzymywanie się od mówienia, kiedy jest to nieodpowiednie.

Pierwszą, nadrzędną yamą jest ahiṃsā – czyli niekrzywdzenie. Satya będzie zatem również podlegać ograniczeniom, w przypadku kiedy mówienie prawdy może wyrządzać komuś bezpośrednią lub pośrednią krzywdę albo ranić innych. Dlatego przestrzeganie zasady jaką jest satya wymaga rozwagi i dogłębnego zrozumienia konsekwencji wypowiadanych słów. Mocne postanowienie, żeby nigdy nie kłamać jest podrzędne w stosunku mocnego postanowienia, żeby nikomu nie wyrządzać krzywdy.

Zobacz także – yamy