Sukha

Sukha tłumaczy się najczęściej jako „wygodny”, „przyjemny”, „szczęśliwy”. Według niektórych słowo to powstało z połączenia słów “su” oraz “kha” i początkowo oznaczało dobrze umiejscowiony otwór, w który wpasowuje się oś wozu lub rydwanu, kojarzyło się więc z niczym niezakłóconą, wygodną jazdą. Według Patañjalego „sukha” jest jednym z atrybutów asany. „Asana jest stabilna i wygodna” – pisze w swoich Yogasūtrach (sthirasukham āsanam  – YS 2.46 ). A zatem kiedy przyjmujemy pozycję jogiczną, powinno nam towarzyszyć odczucie przyjemności i wygody. Jeśli tego brakuje, jesteśmy trochę jak pasażer wozu, którego oś jest źle dopasowana do koła – odczuwamy lęk, dyskomfort, ryzykujemy, że zdarzy się coś niedobrego. Przeciwieństwem sukha jest duḥkha – niewygoda, dyskomfort, nieszczęście (więcej na temat duḥkha tutaj). Kiedy staramy się zrobić coś na macie na siłę, gdy powodowani przerostem ambicji przekraczamy granicę bólu czy rozsądku, stajemy się dla samych siebie źródłem duḥkha. Zaprzeczamy wówczas istocie jogi, która z założenia miała wyzwolić nas z cierpienia, a więc pomóc odnaleźć szczęście (sukha).