Sūrya

Słowo sūrya ma wiele znaczeń i jego tłumaczenie zależy od kontekstu. W Sanskrycie może oznaczać słońce, ale także bóstwo solarne, które niekiedy utożsamia się z bogiem Savitṛ, jednym synów Aditī, który przemierza nieboskłon na rydwanie ciągnionym przez siedem rumaków. W języku jogi słowo sūrya także występuje w różnych znaczeniach. W wielu systemach jogi praktykuje się różne warianty tzw. powitania słońca (sūryanamaskāra), które co prawda nie ma zbyt dużego zakorzenienia w historii jogi, ale trwale zagościło w wielu współczesnych sekwencjach asan. W praktyce prāṇāyāmy z kolei słowem sūrya określa się często prawą dziurkę od nosa. Dlatego w dawnych tekstach poświęconych jodze czasem można napotkać instrukcje, aby podczas praktyki oddechowej np. robić wdech przez sūryę, co w tym kontekście nie oznacza słońca, ale prawą dziurkę od nosa właśnie. Według teorii jogicznego subtelnego ciała prawa dziurka od nosa stanowi zakończenie kanału energetycznego o nazwie piṅgalā nāḍī, który jest odpowiedzialny za energię rozgrzewania, aktywności i pobudzenia. Stąd praktyka polegająca na wdechu prawą a wydechu lewą dziurką (tzw. sūryabhedana) uznawana jest za rozgrzewającą, pobudzającą trawienie, oczyszczającą zatoki z nadmiaru wilgoci oraz niwelującą zaburzenia ajurwedyjskiej konstytucji vāta.