Zapraszamy na wykład z cyklu „Legendy, mity, asany”. Joga nieodłącznie związana jest z bogatą kulturą i historią Indii. Nic więc dziwnego, że wiele ze znanych i współcześnie ciągle praktykowanych asan wiąże się z hinduską mitologią,  najrozmaitszymi legendami i opowieściami. Historie te bardzo często niosą z sobą jakiś wyraźny przekaz – trochę tak, jakby ich narratorzy chcieli przekazać nam cząstkę prawdy o historii czy podzielić się z nami jakąś nauką. Można powiedzieć, że kultura Indii to kultura opowieści, w których zawiera się czasem często bardzo hermetyczna filozofia, złożona nauka moralna czy postulowana wizja społecznego porządku. Historie związane z asanami nie są tu wyjątkiem. W niektórych znajdziemy odbicie opowieści o bogach i wielkich joginach, na innych wpływ wywarły wielkie dzieła epickie, jeszcze inne nawiązują do elementów kultury, bez których trudno sobie wyobrazić Indie.

Ten odcinek poświęcony jest vṛkṣāsanie, czyli pozycji drzewa. Pozycja ta ma w jodze wiele symbolicznych znaczeń, wiąże się także z nią wiele historii. W pozycji do złudzenia przypominającej drzewo tapas praktykował Arjuna. Pod drzewem siedzi Śiva jako Dakṣiṇāmūrti, nauczyciel jogi. Medytując pod drzewem oświecenia doznał Budda. Drzewo ogrywa także ważną rolę w jednej z historii o Mārkaṇḍeyi. W pozycji drzewa ukryta jest pewna dwoistość. Drzewo sięga swoimi konarami nieba, kieruje swoje gałęzie ku ciepłu słońca, ale jednocześnie pozostaje mocno zakorzenione, czerpiąc ożywczą wilgoć księżyca z ziemi, a to tylko jeden z elementów symboliki związanej z drzewem.