Namaskāra

Wiele osób rozpoczyna praktykę asan powitaniem słońca, czyli sūryanamaskāra. Sūrya – znaczy słońce, namaskāra tłumaczy się najczęściej jako „adoracja”, „hołd” lub „powitanie”. Ale według niektórych namaskāra pochodzić może z połączenia „na„, „ma” oraz „kāra” i można je tłumaczyć jako „nie moje działanie”. Namaskāra zatem byłoby aktem poddania się, wyrzeczenia się działania, całkowitego odpuszczenia sprawczości.

To drugie tłumaczenie oddaje trafnie zmianę, jaka zachodzi w momencie rozpoczęcia praktyki jogi. Kiedy stajemy na macie, otwieramy się na to wszystko, co się wydarza. Poddajemy się rytmowi oddechu, przestajemy rościć sobie prawo do kontroli, mówimy sobie sami „niech się dzieje”. W tym sensie sūryanamaskāra jest nie tylko powitaniem słońca, czyli nawiązaniem do wedyjskiego kultu słońca, ale naszą prywatną deklaracją otwartości, chwilową rezygnacją z ego, wyrażeniem gotowości na bycie elementem jakiegoś procesu, który po prostu się wydarza.